Kiedy przybyłem do Chorzowskiego Centrum Kultury, 20 min. przed premierą czwartej edycji projektu/spektaklu baletowego MŁODY DUCH TAŃCA – YOUTH SPIRIT OF DANCE w reżyserii Wiesława Dudka, nic nie zapowiadało tej burzy emocji, której doświadczyłem kilkadziesiąt minut później..
Podtytuł tegorocznego spektaklu to “100 rocznica przybycia polskich dzieci syberyjskich do Japonii”. O Wiesławie Dudku i jego projekcie wiedziałem (chyba) sporo – Wiesław mój kolega i przyjaciel jeszcze z czasów, kiedy w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku (fajnie brzmi, co?) mieszkaliśmy i szlifowaliśmy nasze charaktery w Bursie Szkół Artystycznych w Łodzi – słynnej BSA na Sienkiewicza, następnie podążając trochę moimi śladami, rozwijał swoją karierę w Teatrze Wielkim w Łodzi, Operze Narodowej – Teatrze Wielkim w Warszawie, “Stuttgarter Ballett Ensemble” i “Staatsoper (później “Staatsballet”) w Berlinie – w sztuce baletowej nie można moim zdaniem wiele więcej osiągnąć #HIMALAJESZTUKIBALETOWEJ
Teraz Wiesław na stałe mieszka z rodziną – niemniej sławną primabaleriną Shoko Nakamura i synem w Japonii. Zupełnie nie przeszkadza mu to w utrzymywaniu kontaktów z Europą. Nawet podczas trwania pandemii COVID19 udaje mu się (częściowo na odległość) “postawić na nogi” kolejną edycję polsko-japońskiego projektu “Młody duch tańca” #SZACUN
Wiesław (bo tak swojego przyjaciela nazywam – nie Wiesiu, Wieśku, Wieśko albo jakoś w tej podobie ..) taką grupę, składającą się z młodzieży z Polski i Japonii (albo odwrotnie..) skompletował, zainspirował, wyedukował i zaprosił do wspólnego tworzenia – tak.. TWORZENIA!! Wspólne 2 tygodnie pracy w Polsce, w Szkole Baletowej w Bytomiu i .. już można pokazać spektakl publiczności w Polsce i .. w Japonii (o tym “pokazywaniu” .. na myśl którego “krew mnie zalewa” – a to najdelikatniejsze określenie które przychodzi mi do głowy, napiszę jeszcze więcej w dalszej części artykułu ..)
Kilka słów o (niemożliwym) projekcie “Youth spirit of dance” – wyobraźmy sobie grupę kilkudziesięciu, kulturalnych, zdyscyplinowanych, pięknych, wykształconych, mówiących “w językach”, przyjaznych, obowiązkowych, nie palących, nie pijących, potrafiących “czysto śpiewać”, mających poczucie rytmu, sprawnych społeczno-medialnie ale nie patologicznie od social media uzależnionych – młodych ludzi #OKSYMORON ..
Praca nad przygotowaniem projektu odbywała się w trakcie okresu przygotowawczego, poprzedzającego przyjazd młodzieży z Japonii do Polski i wspólnych prób w Bytomiu, w “stereo” – w Polsce i w Japonii. Wiesławowi pomagali w obu krajach zaprzyjaźnieni pedagodzy baletowi i tancerze – m.in. Katarzyna Kozielska, Joanna & Chris Ernest, Krystyna Frąckowiak, Zofia Czechlewska, Bartłomiej Malarz, Marius Petipa, Rena Miyamoto, Anna Śmiganowska, Kimiho Hulbert, Agata Ambrozińska-Rachuta, Nikola Zientarska, Zofia Czechlewska, Nikolaj i Sergej Legat, Kimiho Hulbert, Nikola Ziętarska i inni.. ; projekt współrealizowali: Elżbieta Mendakiewicz (dyr. OSB w Bytomiu), Joanna Orzechowska (wicedyrektor OSB w Bytomiu), Mirosław Różalski (dyr. OSB w Poznaniu), Krystyna Frąckowiak (wicedyrektor do spraw kształcenia OSB w Poznaniu). Przepiękne i stylowe stroje zaprojektowały i wykonały Małgorzata Lobermajer i Anna Machowska (OSB w Bytomiu) jak również Joanna Wara-Wąsowska; na scenie “na żywo” występili wspaniali muzycy – pianiści – Marek Ciepierski i Miho Kurihara .. do tego jeszcze (niecały bo całego wymienić nie sposób) team współpracujących opiekunów, tłumaczy, fotografów, filmowców etc. – Wiktoria Przygoda, Ritsuko Matsuoka, Zofia Czechlewska, Katarzyna Dziok, Adam Trautz, Janusz Marchewa, Paweł Augustyniak i inni…Specjalnie wymieniłem te “kilka” nazwisk abyście mieli świadomość, że nie piszę o jakiejś taniej chałturze tylko o “1-milion-$-project” #JOKEbutDREAM
Ale .. ktoś musiał tę koncepcję wymyśleć, pracę skoordynować, skontrolować, zorganizować wizy dla gości z Japonii w PL i dla Polaków w JP, załatwić sprawy związane z obostrzeniami spowodowanymi #COVID19, zadbać o odpowiednią akomodację i wyżywienie, transport, konieczne zezwolenia, promocję, środki finansowe etc. #WIESŁAWDUDEK
W spektaklu “100 rocznica przybycia dzieci syberyjskich do Japonii” MŁODY DUCH TAŃCA – YOUTH SPIRIT OF DANCE w reżyserii Wiesława Dudka sceny były oryginalne, żywe, nowatorskie choreograficznie, głębokie wyrazowo – czego nie zawsze można by się spodziewać w przypadku (tak) młodych wykonawców – w tym miejscu nie waham się użyć określenia “młodych ARTYSTÓW”. Można? MOŻNA!! #TALENT #WIEDZA #DOŚWIADCZENIE Dla wszystkich występujących i “zaangażowanych” ogromny #KOMPLEMENT
Czułem się dumny podczas spektaklu, że znam jego twórców. Chylę przed nimi czoła, doceniając ich geniusz, determinację, wiarę w spełnienie marzeń i realizacji misji dla której się urodzili, wykształcili i żyją #KULTURA #SZTUKA – bez kompromisów, bez strachu, bez “szarych kolorów”!!!… tym bardziej że wyszedłszy podczas antraktu przed teatr usłyszałem od grupy “suwerenów” słowa, których nie odważę się zacytować nawet po godzinie 23-ej #CENZURA
Spektakl był/będzie prezentowany w Chorzowie (28.08), w Łodzi (31.08) w Teatrze Muzycznym i w Warszawie w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej (3 i 4. 09)- moje osobiste #DZIĘKUJĘ dla dyrektorów w/w instytucji.
A gdzie inni? Gdzie inne instytucje (KULTURY) do których “dobijał się” ze swoim spektaklem Wiesław Dudek? Gdzie inne teatry? #PYTANIA
– czy zabrakło im środków w budżecie? NIE – wystawiony gościnnie spektakl Wiesława Dudka dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego jak również (niestety nielicznym) sponsorom praktycznie NIC by ICH nie kosztował!!
– czy SZTUKA nie ma znaczenia w procesie kształtowania charakteru (nie tylko) młodego człowieka? Jak dowodzi przykład wspomnianej przeze mnie wcześniej przed teatrem w czasie przerwy spektaklu rozmowy “suwerenów” – MA!! obligatoryjne znaczenie!
– czy Wiesław Dudek ma niewystarczające referencje? NIE – w Polsce, moim zdaniem, NIKT nie ma lepszych referencji i nie może pochwalić się bardziej wartościowym dorobkiem artystycznym w dziedzinie sztuki baletowej i związanych z nią osiągnięć scenicznych!! … Można by zadać odwrotne pytanie – kimże są ONI, aby oceniać i krytykować dorobek i jakość artystyczną Wiesława i jego projektów; zamykać swoje małe królestwa (teatry) przed projektami Wiesława?? – nie odważę się publicznie udzielić na to pytanie odpowiedzi #KINDERSZTUBA
– a być może zabrakło tym instytucjom i nimi zarządzającymi odwagi, aby skonfrontować MŁODY DUCH TAŃCA Wiesława Dudka z ich zmurszałymi produkcjami albo “odgrzewanymi kotletami” które to, jeśli już pojawią się w repertuarze to i tak nikt nie chce ich oglądać..? Kiedy tak wyraźny kontrast pomiędzy “sztuką żywą”, jakością, pomysłowością ukazałby, jak w powiększającym szkle, ich brak świadomości, decyzyjności i niekompetencję – #NIEWIEM #NIEODPOWIEM
Gorąco zachęcam – jeśli nie widzieliście jeszcze spektaklu “100 rocznica przybycia dzieci syberyjskich do Japonii” MŁODY DUCH TAŃCA – YOUTH SPIRIT OF DANCE w reżyserii Wiesława Dudka, to wybierzcie się na któryś ze spektakli do Łodzi lub/i Warszawy, zabierzcie swoje dzieci, rodzinę, przyjaciół i znajomych. Jestem przekonany, że przynajmniej w części podzielicie moje odczucia i przemyślenia. Jeśli odpowiecie TAK lub NIE to bardzo proszę o konstruktywny komentarz lub polemikę za który/którą będę bardzo wdzięczny i na który/którą chętnie odpowiem.
Bardzo dziękuję jeśli wytrwaliście do tego momentu czytając o moich wrażeniach i przemyśleniach.Życzę WAM wielu wspaniałych wrażeń na spektaklu, cudownego obcowania z kulturą i tradycyjnie – wszystkiego najlepszego!! 🙂
Prof. dr hab. Dariusz Mikulski
Tel./WhatsApp
info@mikulski.me